Возлагание
Impositio, injectus; injectio. – Возлагаю, imроnere, superimponere. Возложить на себя, induere sibi. Возложить венец на главу, aliquem coronare; coronam alicui imponere; aliquem corona redimire. Возложить на Бога надежду, spem suam in Deo ponere, reponere, collocare, constituere; spem suam in Deo habere. В дань, tributum imponere, indicere. Вд. на городá, tributa in singulas civitates imponere или civitatibus imponere. В наказание, штраф, pœnam imponere. 2) Mandare alicui aliquid или ut; mandatum alicui dare, delegare, injungere. Возложить на кого paботу, injungere alicui laborem. В. службу, injungere servitutem. Долабелла возложил на меня, a Dolabella mandata habeo. Возложил на меня писать к тебе, mihi mandavit или negotium dedit, ut scriberem. Я исполню рачительно то, что на меня возложено, curabo mandatum tuum diligenter. Возлагаю на тебя попечение о моем семействе, tibi omnem familiam commendo. Возложить на кого смотрение за скотом, aliquem pecori præficere. Возлагать попеременно на легионы тягость воинских дел, injungere legionibus invicem expeditionum onus. В. на себя руки, mortem sibi (sponte) соnsciscere; adferre manus sibi ipsi. – Bозлагаюсь, imponi, superimponi. Возлагается на что железо, ferro cæditur. 3) Mandari; delegari, injungi. Возлагается на тебя важное служение, tibi grave ministerium, onus, munus demandatur.