И. Ивашковский
Бранкó
Altercator. Бранчивый, contentiosus, ad rixam concitus. Браню, impedire, prohibere, arcere. 2) Кого, objurgare aliquem; convicium alicui facere. Он меня выбранил дураком, conviciando appellavit me stultum. Бранюсь, jurgio contendere cum aliquo. Между собой, inter se altercari. 2) Ut ver. activ. Что ты бранишься? Я ли тому причиной? quid me increpas? extra culpam sum; num mea culpa est? Браниться площадными словами, maledictum ex trivio adripere.