Ѳ
Ѳадде́й
Ѳадде́й (Λεββαῖος ὁ ἐπικληθείς Θαδδαῖος, Lebbæus cognominatus Thaddæus) – Леввей, прозванный Фаддеем, имевший и третье имя: Иуда Иаковлев, один из двенадцати Апостолов, писатель соборного послания.
См. выше: І҆ꙋ́да І҆а́кѡвль, Левве́й
Мф.10:8 левве́й, нарече́нный ѳадде́й.
Мк.3:18 наречѐ – ѳадде́а.
Ѳама́ра
Ѳама́ра (Θάμαρ, Thamar) – Фамара, жена Ира, старшего сына Иуды, прижившая со своим свекром Фареса и Зару.
Мф.1:8 І҆ꙋ́да же родѝ фаре́са и҆ за́рꙋ ѿ ѳама́ры.
Ѳа́ринъ
Ѳа́ринъ (τοῦ Θάρα, Tharæ) – Фарин (Фары).
Фара – десятый от Ноя патриарх, отец Авраама.
Лк.3:34 [сн҃ъ] ѳа́ринъ.
Ѳео́фїлъ
Ѳео́фїлъ (Θεόφιλος, Theophilus) – Феофил, благочестивый и знатный муж, к коему Апостол и Евангелист Лука писал Евангелие и Деяния Апостольские.
Лк.1:3 порѧ́дꙋ писа́ти тебѣ̀, держа́вный ѳео́фїле.
Деян.1:1 Пе́рвое ᲂу҆́бѡ сло́во сотвори́хъ ѡ҆ всѣ́хъ, ѽ, ѳео́фїле.
Ѳе́ѵда
Ѳе́ѵда (Θευδᾶς, Theudas) – Февда, возмущавший во времена Августа народ Иудейский к восстанию против Римского правительства, по поводу податного налога.
Деян.5:36 пред̾ си́ми бо де́ньми воста̀ ѳе́ѵда.
Ѳѡма̀
Ѳѡма̀ (θωμᾶς, Thomas, близнец, с Евр.) – Фома, один из двенадцати Апостолов. Память 30 июня и 6 октября.
Мф.10:3 ѳѡма̀ и҆ матѳе́й мыта́рь.
Мк.3:18 наречѐ – ѳѡмꙋ̀.
Лк.6:15 матѳе́а и҆ ѳѡмꙋ̀.
Ин.11:16 Рече́ же ѳѡма̀ – ᲂу҆чн҃кѡ́мъ. 14:5 Глаго́ла є҆мꙋ̀ ѳѡма̀. 20:24 Ѳѡма́ же – не бѣ̀ тꙋ̀ съ ни́ми. 20:26 по дне́хъ ѻ҆сми́хъ па́ки бѧ́хꙋ внꙋ́трь ᲂу҆чн҃цы̀ є҆гѡ̀, и҆ ѳѡма̀ съ ни́ми. 20:27 Пото́мъ гл҃а ѳѡмѣ̀. 20:28 ѿвѣща̀ ѳѡма̀. 21:2 бѧ́хꙋ вкꙋ́пѣ сі́мѡнъ пе́тръ, и҆ ѳѡма̀ нарица́емый близне́цъ.
Деян.1:13 и҆дѣ́же бѧ́хꙋ пребыва́юще – ѳѡма̀.
Ѳѷаті́рскїй
Ѳѷаті́рскїй (θυατείρων, Thyatirorum) – Фиатирский.
Деян.16:14 порфѷропрода́льница ѿ гра́да ѳѷаті́рскагѡ.
Откр.2:18 а҆́гг҃лꙋ ѳѷаті́рскїѧ цр҃кве напишѝ.
Ѳѷаті́ръ
Ѳѷаті́ръ (τὰ Θυάτειρα, Thyatira) – Фиатир, город в Лидии (в Малой Азии).
Откр.1:11 и҆ въ ѳѷаті́ръ. 2:24 Ва́мъ же гл҃ю и҆ про́чымъ сꙋ́щымъ въ ѳѷаті́рѣ.
Ѳѷи́ннъ
Ѳѷи́ннъ (θύϊνος, thyinus) – благовонный.
Откр.18:12 и҆ всѧ́кагѡ дре́ва ѳѷи́нна.